Deze week is in Assen Raymond ter Berge op 79-jarige leeftijd overleden. Ik kende hem van ongeveer twintig jaar geleden, van een poëzieproject bij DeFKa. Daarna had ik hem jaren niet gezien en de afgelopen paar jaar weer wel, voornamelijk op de terrassen bij De Koppelpaarden en Lodewijk Napoleon, waar hij regelmatig een wit wijntje dronk. Niet slechts genietend, maar echt savourerend.
Voor mij was Raymond een markante en aimabele Assenaar. Niet een die bij De Wereld Draait Door Assen ‘op de kaart’ zette, een beroemd Rotary-lid was of ging hardlopen voor KiKa. Als niet-schreeuwer kwam hij daardoor vrijwel nooit, of helemaal nooit in de publiciteit.
Raymond was hoofdredacteur van Schoon Schip, voor zover ik weet het enige literaire blad dat in Assen ooit geproduceerd is. En dit jaar was de 25e jaargang. Toch een aardige prestatie, zou ik denken.
Naast poëzie werd het blad grotendeels gevuld met stukken die Raymond zelf schreef over Drenthe in relatie tot de Vikingen en ook de Egyptische en Griekse mythologie. Voor mij was dat volslagen nonsens, maar ja, ik houd weer wél van gewaagde theorieën. Mits goed onderbouwd. En daar schortte het bij Raymond naar mijn maatstaven wel aan. Ik zag het dan ook beslist niet als wetenschap, maar als fictie was het wel leuk. Ook hebben een flink aantal Assenaren, waaronder ikzelf, in Schoon Schip gepubliceerd.
Nee, Raymond was niet wereldschokkend. Wel markant. En het zijn juist die markante types die het leven aangenaam maken. Dank daarvoor Raymond.