Ik kreeg een prachtige beschouwing op Hlub! van Jurjen K. van der Hoek.

“Als een cabaretier die een one-manshow op toneel brengt en de draad lijkt kwijt te raken omdat hij ieder eindje oppakt om een boom op te zetten en over uit te wijden, maar tot besluit de losse draden weer aan elkaar weet te knopen. Zo laat Krijgsman het verhaal als een marathonschaatser gladjes over de baan glijdt aan een stuk doorlopen over de pagina’s. Er is geen hoofdstuk indeling, laat staan dat er afgesloten dan wel afgeronde alinea’s zijn om even over uit te ademen en in op te laden voor een nieuwe krachtsinspanning. Hoewel van inspanning nauwelijks sprake is, want de te lezen tekst vergt dan wel spierballen maar het leest lekker weg zoals dat heet. Voor de vuist weg, a prima vista, de titel bereidt me hoegenaamd niet voor op de inhoud. (Hoewel de illustratie op de omslag, met het krijtteken van een misdaadscene op een bed schelpen, me op weg kon helpen.)”

Voor de volledige beschouwing zie de website van Jurjen.