In het Verenigd Koninkrijk werd op 28 april 2020 een (zeer indrukwekkende) minuut stilte gehouden voor de door corona gesneuvelde frontlijnwerkers. Het inspireerde mij tot dit gedicht:
*
staan blauw op rij in de regen
in transparante isolatiejassen / in leegte gebeiteld
en sinds de eerste golf nog nauwelijks opgewassen /
stijf in de tijd (sloeg tijdelijk wijsheid weg) met na de tijd
een indringend pleidooi voor beschermende kleding
op andere plekken zwartgeel – de meesten in spreidstand
voor signaalrode bussen / handen gevouwen /
achter olijfgroene tafel de eerste minister
met strak in de kleren zijn kernkabinet
piloten in rood / burgers – doodgewone burgers
in hun dagelijkse kloffie in de tijd – de stiltetijd –
de landelijke stiltetijd / de herdenkingstijd
voor omgekomen helden / een eerbetoon / een minuutje
daarna terug naar de coronastrijd
naar de frontlinie : naar de sprakelozen … naar de ademlozen
de handen voor de mond geslagen
dochters van veteranen (captain Moore)
uit buitenlanden soms / tranen
(ook ik was vroeg mijn moeder kwijt)
de tijd – een minuutje voor de doden
de roosters worden aangepast
tijdelijke goden – nieuwe goden / worden ingewijd
toegewijd – omdat het ook doorgaat!
Laat een reactie achter