(concept – voor een nieuwe reeks onder de titel Bitter)

Odysseus op de toendra

 
The blame’s all mine. That snug door to the vault, I left it ajar
Telemachos in Homeros Odyssee XXII 155
 
 
zoveel dagen dat wij dachten : en vannacht?
 
door duisternis op koude bodem neergedrukt
tot in de ochtend rillend
tot eindelijk zon op het tentdoek : de lente
(koordelastiek van een lief die de leegte tot eeuwigheid rekt)
die warm op het treurige land valt
 
op het vandaag weer verder uit te benen land
handmatig | cynisch lachend
 
bij elke poging om alles te reconstrueren :
de dood en het leven (appels en peren!)
 
nu dampende warmte verleden ontdooit
vallen gaten | komt gas vrij | wapent mijn haat zich –
achtervolgt mij de lang reeds latente verlating
met horten & stoten & vol met hiaten
 
geil boven modder en mos dwaalt een zinderend waas
 
waarin als fantoom Telemachos verschijnt
en wij samen succesvol de vrijers te lijf gaan