Zie ook het volgende bericht: Zeur niet, Adrie Krijgsman

Bij de DeFKa Campis werd er vrijdagmiddag gediscussieerd over Vrijheid, Kunst en Kennis. April is de Maand van de Filosofie en overal in het land zijn er deze maand lezingen en discussies. In Assen neemt DeFKa dat voor haar rekening – wie anders? Het thema van de Maand van de Filosofie dit jaar is ‘Vrijheid’ en ik heb daarom de vrijheid genomen er in eerste instantie mijn persoonlijke gedachten aan te wijden; niet wie wat zei, of wie waarover discussieerde, dat komt wellicht later.
Allereerst was het verheugend dat er ruim veertig mensen bij de discussie aanwezig waren. Soms denk ik weleens: in Assen is het intellectueel vechten tegen de bierkaai, alsof het altijd een TT-nacht is, waar ik overigens elk jaar van harte aan meedoe. Of bij politieke debatten waar de gewone man (wie dat ook moge zijn), de mensen in de wijken (alsof de wijk een soort verwaarloosd strafkamp is) of de te weinig bewegende jeugd (waar we wel over, maar te weinig méé praten) zich altijd op belangstelling mogen verheugen. Maar er is meer. Vrijheid, daar denken we aan op 5 mei, want vrijheid is voor velen gerelateerd aan de Tweede Wereldoorlog, terwijl vrijheid natuurlijk van elke dag is, elk uur, elke seconde.
De discussie bij DeFKa had een hoog niveau. Niet per definitie moeilijk, maar kwalitatief hoog, integer hoog, zonder achterliggende belangen. Professioneel en wetenschappelijk hoog, zeg maar, iets waar het in Assen naar mijn idee nogal eens aan ontbreekt. We praten hier toch het liefst over minder bedeelden, over achterstanden, en koesteren de goede doelen zonder trots te zijn op wat we daarnaast nog in huis hebben, zijn bijna trots op de voedselbank die we eigenlijk als de grootste schandvlek van de 21e eeuw zouden moeten beschouwen. Assen heeft daarmee een hoog zieligheidsgehalte. Sportieve uitblinkers worden nog wel in het zonnetje gezet, maar uitblinkers op intellectueel of kunstzinnig gebied stampen we liever terug onder het maaiveld. Assen als Sensor City, met het Hanze Institute of Technology? Het is er wel, maar zijn we er trots op? Ja, o ja. Maar naar buiten toe profileert Assen zich toch liever als het gemoedelijke dorp in het groen waar het lekker wonen en (keten)winkelen is en waar de politiek graag naar de bevolking luistert, waar mevrouw Mulder deze week excuses van de gemeente kreeg aangeboden omdat er blijkbaar toch niet zo goed naar haar geluisterd werd.

Vanmiddag in DeFKa ging het over Vrijheid en Kunst en uitgezonderd een regeltje in de agenda van het Drenthe Journaal hebben de lokale en regionale media er geen enkele aandacht aan besteed. Waarom? Omdat de media denken te weten wat de Asser bevolking wil, omdat zij denken dat de Asser bevolking dom is, ongeïnteresseerd en geen zin heeft in moeilijke discussies en alleen maar lekker rustig in het groen wil wonen als een egel in een houtwal; de stekels omhoog tegen alles wat nieuw is?
En dan is er gelukkig DeFKa, waar ondanks gebrek aan media-aandacht zo’n veertig mensen een interessante middag hadden, een middag waarbij je iets kon opsteken, waar je ook later nog wat aan hebt. Waar onder meer de succesvolle Asser schrijfster Janine Hoekstein in het panel meediscussieerde; waar Maria Noel Dourron, de Argentijnse theatervormgeefster, werkzaam bij Tryater in Leeuwarden, bij aanwezig was; landelijk bekende filosofen als Thijs Lijster en Sybrand van Keulen; de oud directeur van Academie Minerva, Petri Leijdekkers, en Toos Arends van het Fries Museum. Allemaal mensen waarvoor de lokale en regionale media geen enkele aandacht blijken hebben, ze misschien niet eens kennen, niet eens willen kennen.
Ondanks dit alles hebben ik en velen met mij een fantastische middag gehad.