Vanavond was ik aanwezig in Podium Zuidhaege in Assen bij de lezing van filosoof Ronald Hünneman over hedonisme.
“Wat hedonisten gemeenschappelijk hebben is dat ze denken dat het leven geen zin krijgt door een goddelijke verordening of door abstracte principes.”

De vraag naar de zin van het leven lijkt me zo zachtjesaan wel beantwoord en is in mijn context niet interessant meer.

Abstracte principes daarentegen wel, omdat ik ergens een discrepantie bespeur tussen het kleine(re) familiaire en provincialistische groepsdenken in combinatie met een meer figuratieve kunstopvatting en de wat mondialere wil om de wereld te veranderen/verbeteren in samenhang met de waardering van abstractie in denken en ook kunst.

Hünneman schonk nogal veel aandacht aan Michel Onfray, die zich als hedonist in een anarchistische traditie plaatst.
Iedereen mag natuurlijk hedonist zijn, maar op mij kwam het nogal ‘kleintjes’ over. En ja hoor, ik wil ook best een beetje hedonist zijn met lekker eten en een lekker wijntje, maar het is mij nogal aan de beperkte kant, terwijl het anarchisme toch meestal ook wel verder kijkt dan het dagelijks genot hier en nu.

Ik lees liever Heidegger en Kant dan Onfray en kauw me liever het rampetam op een bruine boterham met kaas dan dat ik een McFlurry eet. Ieder zijn meug.

Wel vond ik de lezing … laat ik zeggen publieksvriendelijk. Het woord populistisch drong zich op maar dat heeft weer teveel andere connotaties. Onderhoudend. Niet te moeilijk. Veel zaken die het publiek graag hoort over kinderen en naaste omgeving, lekker eten en seks.

Zelf waag ik me straks voor het slapen gaan weer lekker aan die sikkeneurige Schopenhauer (maar wel een goede stylist!)

Organisatie De Verdieping.