Ik heb lang getwijfeld of ik naar Frankrijk of Scandinavië zou gaan, met afweging van literair-culturele zaken als te warm, te koud, of te nat. Uiteindelijk werd het Zweeds Lapland en het grensgebied met Noorwegen. Zigzaggend in mijn Suzuki Ignis over de grens tussen Noorwegen en Zweden kwam ik bij een 60 km. lange, onverharde weg en ontmoette daar slechts drie tegenliggers. Dagenlang zou ik over zulke wegen kunnen rijden, in alle alleenzaamheid, in de leegte, in de prachtige natuur. Er waren ook nog de Svartisen-gletsjer en de kust ten westen daarvan, maar de hernieuwde ervaring van het lege Lapland was toch wel het hoogtepunt dit keer.
Natuurlijk heb ik daar ook het een en ander geschreven, een paar gedichten en zes A4tjes tekst die ik vermoedelijk tot een samenhangende reisnovelle ga uitbreiden – geen reisverslag dus. Time will tell.