Op het vorige stukje Vrijheid, Kunst en Kennis kreeg ik van Joep van Ruiten op het weblog Woest en Ledig onder de kop Brief aan Adrie Krijgsman een uitgebreide reactie.

Hier mijn antwoord daarop:

Beste Joep,

Allereerst mijn welgemeende excuses naar het Dagblad van het Noorden. De aankondiging daarin heb ik blijkbaar gemist en ook van anderen heb ik dat, helaas, niet vernomen.
Wat het overige in mijn inderdaad wat warrige stukje betreft, daar blijf ik achter staan. Je mag dat wat mij betreft gerust zeuren noemen, want dat is het. En vermoedelijk zal ik blijven zeuren over zaken waarvan ik vind dat er over gezeurd moet worden, zoals jij dat op Woest en Ledig soms ook doet. Sterker nog, ik vermoed dat we beiden zo’n beetje dezelfde kant op willen, zij het met verschil van karakter, aanpak en bewoordingen.
Naast het zeuren probeer ik op verschillende manieren een positieve bijdrage te leveren. Het is dus meer dan alleen een verzuurd inhakken op alles wat naar mijn idee niet deugt. Zo noemde ik bijvoorbeeld Sensor City en het HIT, waar ik wel degelijk positief over ben, maar waaraan jij weer niet refereert. Kortom, het is niet alleen kommer en kwel. Dat neemt echter niet weg dat Assen – en het ‘woeste en ledige’ Drenthe – cultureel en intellectueel best een flinke stap voorwaarts zou mogen nemen en dat de politiek en de media hierbij, ondersteunend, wat behulpzamer zouden kunnen zijn. En dat natuurlijk zonder de persvrijheid in te tomen.

Zoals jij eindigde met Annie Schmidt, wil ik eindigen met de Drentse schaatstrainers (DvhN 25-04): “De trainers verwijten het bestuur dat dat te weinig oog heeft voor topsport en te veel is gericht op breedtesport”.

Laat ik het hier voorlopig bij houden.

Vriendelijke groet
Adrie Krijgsman.