VOORGOED BETRUMPT

over het water gebogen

vol ijver tot een gouden kalfje biddend
zit hij naakt op zijn knieën

ziet zichzelf in de vijver
als ideale mens – in eigen beginsel

maar telkens werpen rechters
en verslaggevers een steentje

verstoren concentrische kringen zijn zelfbeeld

ik zie zijn weerzinwekkend witte billen

een zwarte daas die hem razend maakt

het ziekelijk zelfbeeld zoekgeraakt
in de strijd om het dwingende willen

de eerste viool in het strijkorkest
verdwijnt in de treurige echo’s

tot enkel nog
de gele narcis rest