Zaterdag 26 september droeg ik in Deventer als ‘nachtdichter’ voor op een gecombineerd verjaardags-/burendagfeestje. Voor een tof poëziepubliek. Want waar ik eerder op feestjes of in café’s wel eens voordroeg was daar vaak de interesse snel verdwenen, omdat feestelijke dronkenschap en aandacht voor poëzie nu eenmaal geen voor de hand liggende combinatie is. In Deventer zaten om één uur ’s nachts echter 30 a 40 mensen geboeid te luisteren. Fantastisch!

Hier een van de voorgedragen gedichten:

NASPEL

nu er geen wind is
de wereld een fragiele piramide
in klappertandende nacht
op een steenvlakte kermend

uitgeleverd aan het lege maanloze gruwen
komen in gedachten de bergen tot leven

als individuen
met elk een eigen gezicht
een vrouwengezicht

je moet haar in de ogen kijken
voor je haar gaat bestijgen
kookte mij een alpinist
zijn seksuele wijsheid voor

vandaag liep ik doelloos omhoog
naar een toppunt van ijzige kunne
en met een vlamboog in mijn onderbuik terug

door haar omarmd
en weer meedogenloos verstoten

zoals ikzelf in voorgaande nacht
een volle teek op mijn kloten
niets ontziend om het leven bracht